Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

the Ραδιοτηλεόραση interview

4 σχόλια:

danai είπε...

Αυτή είναι όλη?
Μήπως ακολουθεί κι άλλη σελίδα?
Και δηλαδή όλα τα καλά λόγια που λες για μερικούς από τους κονσολιέρηδες είναι μόνο για να τα λες?
Συγνώμη για το βομβαρδιΖμό ερωτήσεων αλλά με άφησε με απορίες η συνέντευξη. Αντί να ξεδιαλύνει, μπέρδεψε τα πράματα.

elafini είπε...

Ψυχή, θάνατος/έρωτας...οι λέξεις κλειδιά στην πιο μεστή σου συνέντευξη...
φαντάζομαι η κινητικότητα των τραγουδιών έχει να κάνει με την γενικότερη ικανότητά τους να εγείρουν συναισθήματα κι όχι στο απλό σωματικό ταρακούνημα

Ανώνυμος είπε...

"Κάθε μουσική παραγωγή στο ραδιόφωνο, αφού παράγει αισθητική, έχει πολιτικό χαρακτήρα."

Κι αυτή ακριβώς η διάσταση των διαμαντιών είναι που μας κρατά κοντά τους τόσα χρόνια. Σπανίζουν οι εκπομπές -και οι άνθρωποι- με χαρακτήρα και άποψη σήμερα, που δεν φοβούνται να πουν τα πράγματα με τ όνομά τους.
Φαντάζομαι ότι εκεί στηρίζεται και η ανάγκη να ελέγξεις ΚΑΙ την κονσόλα κάποιο βράδυ, όπως και το γεγονός ότι θες να δεις να αξιολογείται επιτέλους το ανθρώπινο δυναμικό στο Δημόσιο- και στο κάτω κάτω: να ελεγχθείς και ο ίδιος.

Σημαντήρα, η εκπομπή σου δεν είναι μόνο μουσική, αλλά διαμορφώνει ΚΑΙ χαρακτήρες. ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΟΥΣ.

σοφία είπε...

Είσαι από τους ελάχιστους ραδιοφωνικούς παραγωγούς που έχουν συναίσθηση ότι με τις εκπομπές τους, με τις επιλογές τους, με το λόγο που αρθρώνουν διαμορφώνουν χαρακτήρες.

Για μένα, έχεις δώσει άλλη διάσταση στο μέσο.-

Δώσε μας και simanscotto, please.